Monster Review

Title: Monster
Episodes: 74
Company: Madhouse
Genre(s): Mystery, Drama
Air Dates: 7 Apr 2004 – 28 Sep 2005
Synopsis: Dr. Kenzo Tenma, a brilliant surgeon had just finished a successful operation when he encounters a distraught Turkish woman in the hallways. Upon seeing him, she demanded to know why he neglected to care for her son who had arrived first and instead, cared for a public official who arrived later. Conscience-stricken by hospital politics, Dr. Tenma vowed to be as fair as he possibly can. So when a boy with gunshot wounds comes in, followed by a VIP, Dr. Tenma operated on the boy, who survives, while the VIP dies. This decision would cost Dr. Tenma his promotion as he fell out of the Director’s graces, but soon after, the Director and the new Head Surgeon were found poisoned and all of the circumstantial evidence points to Dr. Tenma. Cast out as a fugitive, Dr. Tenma struggles to hunt down the real killer while evading capture from the law.
Pros:

• Engaging storyline from start to finish
• Characters are richly detailed, even the minor ones get attention
• Intelligently written and wonderfully directed

Cons:

• Ending is well resolved, though not on par with the rest of the series.

Review: Of all the series that I’ve seen up to this point, few of them have managed to deliver an emotional impact quite like Monster. From start to finish, this series managed to capture my attention and hold it all the way through, which is a rare feat for a 74-episode series. Through its excellent narrative, rich plot (complete with twists and turns), and well-developed cast of characters, Monster represents the pinnacle of what the medium is capable of offering in a mature, compelling story.
The first episode takes you into a moral quandary right away and the series begins asking a series of tough questions about fairness before probing deeper into the core of the human psyche. Part of what makes Monster so appealing is finding out an answer to the show’s basic premise of whether a monster lurks in every one of us. While the series answers that question through many different scenarios, not all of the resolutions will leave you comfortable. But because that’s what it was aiming for to begin with, Monster is able to engage its audience and deliver an unforgettable experience.
Its questions on morality and ethics only serve to complement Monster’s intricate plot which boasts some of the best storytelling that I’ve seen. The story’s scope stretches beyond the mystery and suspense, and to say that the plot is competently executed is an understatement. Every story arc is brilliantly done to the point that it left me with a deep impression, and even now, I can recall even the most minor arcs with a surprising amount of clarity. That is where this series shines: there’s never a dull moment. The pacing is as perfect as it can be and every minute of it keeps you enthralled. To put it simply, Monster’s story flows excellently from beginning to end and ties it all together into a complete package without a single episode anywhere close to being wasted.
Finally, the main characters are some of the deepest that I’ve ever seen. This series makes an excellent effort in the way it explores each character’s background. By taking such a step for the main characters and even the minor ones, Monster manages to make them all feel real. The myriad of characters, from the relentless Javert-esque Detective Runge to the selfish heiress Eva Heinemann who becomes consumed with a desire to make Dr. Tenma pay for ruining her life (her words, not mine), are really well-developed, and for the main cast, you’ll see them change as the series goes on. Naturally, no review of Monster is complete without a mention of how Johann Liebert may very well be one of the best anime villains to ever exist. The length to which he goes to torment those around him is absolutely sadistic and few characters can match his calm demeanor that leaves the viewer unnerved because of his mastery over the basic concept of fear and how to inspire it in others, including the viewer.
There’s just so much to take in when watching Monster and one just cannot help but be impressed with the depths to which they went in exploring the characters and structuring the plot. Though it is audacious to make the statement that Monster may very well be the best show of the decade, it’s equally apparent that few shows can top it. With all that it puts forth, there’s really only one description that is fitting of such a series: a true masterpiece.
Score: Masterpiece

Rating System

The Nihon Review: Ratings Explained:
Masterpiece: No album is ever going to be perfect because that mark is so difficult to achieve. However, any album that gets this rating reaches very close to that mark with few flaws to muck it up in addition to knocking the reviewer’s socks off with all of its good points. It has all the hallmarks of being the best in its class as well as succeeding at transcending the medium to resonate with just about everyone.
Excellent: This album comes tantalizingly close to being a Masterpiece with only a few minute flaws that bring it down a few notches. Maybe there’s a track or two that just doesn’t resonate all that well with the reviewer, but rest assured that it doesn’t adversely affect the album too much. Any album that gets this rating is going to be competently executed and enjoyable to listen, making this a high recommendation indeed.
Very Good: At this point, you see one or two serious problems start entering the picture. Or maybe there are a lot more tiny flaws in every track that would affect how enjoyable the album is if you looked at it through a magnifying glass. An album earning this rating will still be very enjoyable and recommendable all the same though.
Good: This is the cutoff point at which the reviewer would consider recommending the album to a varied audience with few caveats. There are few more serious problems to contend with than before, but it’s not bad enough as to be able to derail the album in any way. This album will certainly be enjoyable to many people. Maybe not as many as before, but most should get decent mileage out of it even if it might not garner repeat listens.
Decent: The reviewer definitely enjoyed this album but acknowledges that there are enough serious flaws with it that would hamper the album from being more accessible to a general audience. There’s just something about it that feels sort of off in that it’s enjoyable enough… but doesn’t rise to a high level as to warrant a blanket recommendation. So yes, it is good, read the review to see if it’s your kind of thing and even if it isn’t, listen to it while staying aware of the album’s flaws.
So-so: An album that gets this rating isn’t bad… but it also isn’t good either. While the author might have liked some aspect of it, there are just too many flaws to enumerate that would make this album worth listening to. The good qualities of this album are able to equalize the bad, but only just about. This means that this album is going to be decidedly average with nothing to separate it above the top tier albums. It might not necessarily be bad, but it will definitely be a forgettable experience because nothing about that album really stands out as being either good or bad.
Not good: Listening to this album is irksome to say the least. On the one hand, maybe you can swallow the melody or the vocalist or both the melody and vocalist are actually interesting. On the other hand, its might just be insufferably boring or the vocalist doesn’t seem to be pouring their heart into the piece. Whatever the reason is, an album getting this rating demonstrates poor execution and the tracks are rife with annoying details that are painful enough that it’ll elicit a frown when you listen to it. It’s not an album that anyone aside from the most ardent fans of the genre will enjoy because the bad outweighs the good. Bad enough to be disappointing, but not enough to make you want to rage ceaselessly about it and reject it completely.
Bad: We’re not quite at a terrible album yet, but it’s getting there. At this point, all bets are off and listening to this album is going to hurt. Maybe the shrill melody is enough to give you a headache or some milder symptom but not enough to make you violently ill. Unlike the ones above it, there’s just so much to fix that you might as well not even bother and scrap it completely. Highly cringe-worthy and you’re better off looking at albums with… you know… quality to it.
Awful: This album is really digging at the dregs to come up with their material. Though filled with irredeemable qualities on the whole, this album shows a few flashes of promise here and there, only to have those promising bits lead to a dead end. You can bet that listening to this album will be hair-wrenchingly bad that it’ll be memorable, which is unfortunate since it doesn’t even have enough mercy as to put you to sleep. Maybe someone will take pity on it and like it. Just… maybe?
Worst Ever: The description should be pretty self-explanatory. This album is absolute trash. If you enjoyed it, then you’re a horrible person with absolutely terrible taste in music. There is nothing redeeming about it. Nothing.

 

Title: Kurenai
Episodes: 12
Company: Brains Base
Genre(s): Drama, Slice of life, Action
Air Dates: 3 April 2008 – 19 June 2008
Synopsis: Shinkurou Kurenai is a high school student by day, but at night, he works as a dispute mediator, a job that can oftentimes turn very violent. After performing well at his job, his employer Benika finally hands him a new, dangerous assignment: the task of serving as Murasaki Kuhouin’s bodyguard. Murasaki Kuhouin is the seven-year old daughter of a rich and influential family and who was taken from her home at her dying mother’s request so that she can escape the prisonlike conditions within. This task will test Shinkurou’s mettle and ability to fend off the full force of the Kuhouins as well as his ability to open Murasaki’s eyes to how everyone else lives as he shows her how life is outside the Inner Sanctuary.

Pros:

• Well-developed characters, from the main leads to even the side characters
• Gripping storyline which is among the best of the more recent shows
• Action is very intense and very well-choreographed
• The episode in which they practice for that musical should not be missed

Cons:

• The second half’s execution is just a touch below the first half’s

Review: It isn’t often that a series comes along and delivers a solid effort that’s extremely close to perfection, but Kurenai has done just that. For the lack of a better phrase, Kurenai is a complete package from start to finish. Its characters and character interactions are deep and meaningful, the action isn’t there for its own sake but advances the plot, and the plot itself is paced really well with a storyline that catches your attention and never lets go until the end.
To talk about how excellent this series sculpts its characters and how deep one could go in analyzing them would take forever, which serves as a testament to this show’s masterful ability with character crafting. Murasaki is a very animated character and watching her interact with her duty-bound and resolute bodyguard Shinkurou is a large part of what makes Kurenai so enjoyable. Furthermore, they even made sure that the side characters got plenty of screen time and development, thus, bringing them to life. By the end of the series, you will have a very good grasp of all the characters, their personalities, and motivations, ranging from Tamaki’s carefree spirit, to Yuno, who is forced to show her serious side around everyone else while acting girly around Shinkurou, to Yayoi’s continued attempts to impress her mentor, Benika who is both an empowering and nurturing figure towards her subordinates.
The villains are also well-presented in that they have a despicable air of upper-class snobbishness about them, making them really easy to hate. It doesn’t help that Ryuuji Kuhouin comes across as a first class creep who is fanatically devoted to the Kuhouin traditions and his bodyguard Lin is a hateful woman with a love for senseless violence. The only sympathetic character from the villain’s side is Renjou Kuhouin who seems to be battling his doubts with his role as the family head while trying to uphold traditions. This internal conflict helps keep Renjou’s human touch intact, offering him a chance at redemption.
The plot is extremely engaging and the manner in which they interweave two different genres together is truly amazing, especially considering how smoothly the series transitions from a slice of life series into a solid action thriller with a spectacular musical bit thrown in for good measure (viewers will definitely have to see this for themselves). Admittedly, not everything is perfect because the segment dealing with socializing Murasaki into the real world was just a few notches better than when the Kuhouin’s entered the picture. In spite of that, both segments stand strong on their own, but together, they make the series a complete whole.
Finally, the visuals are very detailed and I particularly loved the art because it did an excellent job of showing the slummy nature of Shinkurou’s neighborhood with its darker tones. The animation was also fairly fluid, which was definitely apparent during the action sequences which had the bonus of being well-choreographed. Ken Muramatsu’s work on the soundtrack also meshed well with what took place on screen, filling the series with many catchy piano melodies which had a good mix of solemn and light-hearted pieces.
Kurenai’s ability to weave two distinct genres seamlessly together is already exceptional, but the way it deftly handles the plot and the characters makes this series a real winner. From start to finish, this series has taken an intelligent approach to anime that few other series can ever match. To not watch this series at all is to miss out on what may end up being the best series of the year.
Score: Excellent

Reveiw Anime Bartender

Title: Bartender
Episodes: 11
Company: Bartender Production Team/Palm Studio
Genre(s): Slice of Life
Air Dates: 15 Oct 2006 – 31 Dec 2006
Synopsis: No matter whether you are a successful manager, a single mother who has been dealt a harsh blow in life, or a scriptwriter who has seemingly run out of ideas, Eden Hall serves as a place where anyone can recharge and rejuvenate after a few drinks. Eden Hall, a bar run by Ryu Sasakura, is famous for being able to lift its patrons’ spirits no matter how out of luck they may be because of Ryu’s amazing ability to mix them a perfect drink, a Glass of the Gods, while giving them insight into their situation and showing them a way to solve their problems.

Pros:

• Very charming and enchanting with its premise and the mood it sets
• Can get pretty philosophical at times
• Soundtrack has many enjoyable piano lounge melodies

Cons:

• Plot is nonexistent and the pace can be really slow for some people

Review: Bartender is a wonderful series in the way it takes you in and absorbs you into its magical atmosphere. This show has the distinction of being able to accomplish a lot in its eleven-episode run without actually having a plot or anything substantial to show for it. In spite of all that, it is one of the most beautifully-executed series that I have seen next to titles like ARIA and Yokohama Kaidashi Kikou and once you begin, Bartender manages to be both charming and enchanting as it draws you into Eden Hall’s comforts.
Each of Bartender’s episodes is pretty simple: a person who is feeling down on their luck opts to go to Eden Hall in order to raise their spirits by imbibing alcohol. As soon as the patron sits down at the counter, the magic begins: Ryu will introduce himself and engage them in conversation. After hearing them out, he then gets to work mixing a cocktail that symbolizes the patron’s plight and fits their palette while giving them his insight, allowing them to overcome their issues. So after the experience at Eden Hall, not only does the patron feel revitalized, they feel that they can succeed in getting past obstacles.
In each episode, a new patron becomes the focus of the show which allows for a whole gamut of characters who are different, but who all have interesting stories to tell. Their stories are what drive the series and make it interesting to watch. Most of these stories are fairly down-to-earth, thereby giving each of them that critical human touch that allows them to be familiar and identifiable while the superb execution succeeds at holding the viewer’s attention. As each story resolves itself, Bartender implements a technique in which patrons from prior episodes become narrators in future episodes. This allows for some degree of continuity between the episodes while giving us a balanced view from those who have come to understand Ryu Sasakura’s thought process, until we also come to appreciate him.
The atmosphere surrounding Eden Hall would not be complete without the stellar soundtrack. Kaoruko Ototake’s piano pieces definitely fits the mood really well by giving a sort of lounge-y feeling, as though you’re out in a bar on a rainy Saturday night with some jazzy piano pieces playing in the background. Needless to say, the soothing emotion it invokes is a perfect match to what happens onscreen and helps draw you in.
Bartender is a series that’s best enjoyed like a glass of aged wine, that is, slowly and thoughtfully. Every episode has something meaningful to bring to the table, but the real draw is watching patrons spill out the extent of their problems, which allows Ryu Sasakura to work his magic upon the patron and the viewer. And once he starts, there’s no denying the charming, soothing feelings that this show brings forth as you also become entranced and absorbed into the secrets of Eden Hall.
Score: Very Good

โอตาคุคืออะไร + DX 7 เทพโจรสลัด

 วันนี้ก็เอา ชุด 7 เทพโจรสลัดมาให้ชมกันงานของ Branpresto Otaku  ราคาแรงพอสมควร

Otaku คืออะไร?หลายๆคนอาจจะเข้าใจว่าเหล่า Otaku คือพวกหื่น พวกเก็บกด หรือเป็นพวกหน้ามอ ซึ่งสาวๆหลายคนคิดแบบนั้น แต่จริงๆแล้วมันไม่ใช่อย่างที่พวกคุณคิดกันนะ จริงๆแล้ว ความหมายของคำว่า Otaku ก็คือ บุคคลที่ชื่นชอบการ์ตูน หรือ เซ็นไท มากๆ มากขนาดไหนน่ะเหรอ ขนาดที่ว่าคุณจะมีชีวิตอยู่ไม่ได้ถ้าขาด การ์ตูน กับ เซ็นไทOtaku แบ่งออกเป็นกี่ประเภท? อะไรบ้าง?จริงๆแล้ว Otaku นั่นไม่ได้มีแค่แบบเดียว มันแบ่งออกเป็น 5 ประเภท มีดังนี้1.Cartoon Otakuคือ กลุ่มคนที่ชื่นชอบการ์ตูนเป็นอย่างมาก ขนาดที่ว่าหาซื้อมาเก็บสะสม ทั้งโปสเตอร์ DVD และฟิกเก้อหรือแม้กระทั่งตามไปโหลดการ์ตูนทางเน็ต หรือไม่ก็อดทนไปเรียนภาษาญี่ปุ่นเพื่อมาดูการ์ตูนหรือยอมเสียเงินเพื่อเป็น สมาชิกนิตยสารรายสัปดาห์ของญี่ปุ่น ยกตัวอย่าง Gs , Jump และก็ยอมทุ่มเทเงินทองของคุณเพื่อการ์ตูนที่คุณชอบโดยไม่เสียดายแม้สิ่งของ บางอย่างจะต้องเดินทางไปถึงญี่ปุ่นเพื่อไปหาซื้อ ท่านก็ยอม อะไรประมาณนั้น 2.Sentai Otakuคือ กลุ่มคนที่ชื่นชอบหนังแปลงร่างหรือหนังขบวนการเป็นชีวิตจิตใจ สินค้าที่เกี่ยวกับหนังแปลงร่างหรือหนังขบวนการ พวกเค้าเหล่านี้จะกวาดเรียบ คนกลุ่มนี้จะอัพเดตข่าวได้ไวมาก และส่วนใหญ่ คนกลุ่มนี้จะเป็นคนที่ค่อนข้างจะมีอายุพอสมควร3.Cosplay Otakuคือ กลุ่มคนที่ชื่นชอบการแต่งตัวเลียนแบบตัวการ์ตูนหรือเซ็นไทกับหนังต่างๆ แน่นอน บุคคลกลุ่มนี้ จัดเป็นกลุ่มที่หน้าตา และ รูปร่าง ค่อนข้างดี และหน้าฉาบปูน โดยพวกเค้าจะชอบแต่งคอสมาตามงานต่างๆ โดยไม่อายใคร ด้วยใจรักน่ะ4.Gamer Otakuคือ กลุ่มคนที่ชื่นชอบการเล่นเกมเป็นชีวิตจิตใจ เล่นมันทุกแนว เล่นมันแทบทุกประเภท คุณจะพบกลุ่มคนเหล่านี้ได้ง่าย ตามงานแข่งเกมต่างๆ เพราะกลุ่มคนพวกนี้มักจะชอบมาประลองฝีมือกันตามงาน พวกนี้ หาได้ไม่ยาก ส่วนใหญ่จะเป็นพวกวัยรุ่น5.Original Otakuชื่อก็บอกอยู่แล้วว่าออริจินอล หมายถึง กลุ่มคนที่ชื่นชอบกระทำตามหัวข้อทั้ง4 ข้างต้น ที่ผมได้กล่าวไว้แล้ว ซึ่งถ้าคุณต้องการจะอยู่ในกลุ่มนี้ คุณต้องมีเงินทุนที่มากพอสมควรเลยล่ะ เพราะคุณจะชื่นชอบ มันทุกอย่างเลย ใน 4 ข้อ ที่ผมได้กล่าวไว้Phase 1 การแต่งกายสไตล์ Otaku หรือดูยังไงว่าใครคือ Otaku(http://www.oknation.net/blog/home/blog_data/846/12846/images/denshaotoko/otaku11.jpg)เราจะขอไล่ตั้งแต่หัวจรดเท้าเลยละกันนะ1.ทรงผมส่วนใหญ่ Otaku จะนิยมไว้ผมสั้น (ทรงอะไรก็ได้ ให้มันสั้นเป็นใช้ได้)เพราะพวกเค้าต้องเดินทางบ่อย (ไปงานต่างๆ) จึงไม่นิยมที่จะไว้ผมยาว แบบ โลโซ2.ใบหน้าส่วนใหญ่ Otaku มักจะนิยมใส่แว่น หรือไม่ก็ ไว้หนวด ไว้เครานิดๆ ตามสไตล์ ของ Otaku แต่ละคน3.เสื้อผ้าส่วนใหญ่ Otaku จะนิยมใส่เสื้อคอกลม แขนสั้น หรือ ไม่ก็ เสื้อเชิ้ต แขนสั้น เพราะจะได้ไม่ร้อนมาก (แนะนำว่าไม่ควรจะใส่เสื้อหลายชั้น เพราะท่านอาจจะเป็นลมได้ ถ้าไปเดินในงานที่คนเยอะๆ) ส่วนกางเกงนั้น เหล่า Otaku มักจะนิยม ใส่ยีนกันซะเป็นส่วนใหญ่ (เพราะคงไม่มีใครใส่กางเกงสแล้กไปงานการ์ตูนต่างๆหรอกนะ)4.รองเท้าส่วนใหญ่ Otaku มักจะนิยมใส่รองเท้าแตะ หรือเต็มที่ก็แค่รองเท้าผ้าใบเท่านั้น ไม่เน้นหรู เพราะจะได้เดินทางไปไหนมาไหนได้สะดวกและรวดเร็วทันใจ5 เครื่องประดับ เพื่อเสริมความเป็น Otakuส่วนใหญ่ เหล่า Otaku มักจะสะพายเป้ หรือไม่ก็พกกล้องถ่ายรูปติดตัวไว้ตลอดเวลา6.รูปร่างของ Otakuส่วนใหญ่ Otaku จะนิยมไว้พุง มันเป็นแฟชั่นไปแล้ว (ข้อนี่ใครอยากจะทำตามก็ได้ ไม่ว่ากัน)ที่มา : http://www.j-doramanga.com (http://www.shamusyoung.com/twentysidedtale/images/motivate_otaku.jpg)คำศัพท์ที่ใช้ในวงการโอตาคุ* Anime - (อนิเมะ)ย่อมาจากอนิเมชั่น หมายถึงภาพเคลื่อนไหว ถ้าเป็นประเทศอเมริกาจะใช้คำว่า Cartoon* OVA - (โอวีเอ)Original Video Animation เป็นพวก Anime ที่ไม่ฉายทาง TV แต่ทำ VCD / DVD ขายเลย* Manga - (มังหงะ)หมายถึงหนังสือการ์ตูน ถ้าเป็นประเทศอเมริกาจะใช้คำว่า Comic* Doujin , Doujinshi - (โดจินชิ)ของ ทำมือ เช่นการ์ตูนทำมือ ซอร์ฟเกมส์สร้างเอง พวงกุญแจ ฯลฯ แต่มักใช้หมายถึงการ์ตูนทำมือ โดจินพวกนี้มักจะมีราคาแพงเพราะทำออกมาจำกัด มีหน้าปกและกระดาษอย่างดีถ้าพวกที่ซีร็อกซ์เอาจะถูกหน่อย แต่จำนวนหน้าและลายเส้นไม่ได้ดีกว่าพวกการ์ตูนเล่มละ 40 เลย หลังๆถ้าพูดถึงโดจินมักจะถูกเหมารวมว่าเป็นการ์ตูนโป๊(*ปี๊บ !*-Doujin) ซะมากกว่า* Figure - (ฟิกเกอร์)โมเดลลงสีสำเร็จราคาแพงขนาดใหญ่ ส่วนมากราคาตกประมาณ 1500 บาทขึ้นไป* Kachapong - ( กาจาปอง )มา จากคำว่า "กาจ๊าง เสียงตอนโมเดลบรรจุไข่ตกลงมา " เป็นฟิกเกอร์ลงสีสำเร็จบรรจุไข่ ราคาถูกกว่าฟิกเกอร์ประเภทข้างบนมาก ตกลูกละ 80 บาท มีเป็นชุดชุดละประมาณ 5-6 ตัวบางชุดจะมีตัวลับซ่อนอยู่ด้วย* Cosplay - (คอสเพลย์)ย่อมาจากคำว่า Costume Playing หมายถึงการแต่งตัวเลียนแบบตัวละครหรือตัวการ์ตูนต่างๆที่ชื่นชอบการคอสเพลย์โดยการห้อยผ้า ขนหนูสีเหลืองบริเวณลำคอ หรือถือดาบที่ทำเองอย่างเดียวเดินร่อนรอบงาน ถือว่าเป็นปมด้อยของผู้คอสนั้นๆ (ความเห็นส่วนตัวของข้าพเจ้า ) - ทุนน้อย ,ไม่กล้า - อ่อน* Layer - (เลเยอร์)ย่อมากจาก Cosplayer แปลว่านักคอสเพลย์ จะคอยไปคอสเพลย์ตามงานการ์ตูนเพื่อให้คนอื่นจำได้ (ครั้งสองครั้งจึงไม่นับว่าเป็น Layer) ส่วนใหญ่เป็นพวกฐานะดีบ้านมีอันจะกิน เพราะชุดคอสราคาแต่ละชุดส่วนมาก 1000 บาทขึ้นไปและไม่ค่อยซ้ำในแต่ละงาน* Idol - (ไอดอล)คำแสดงยศชั้นสูงของเลเยอร์ เมื่อคอสเพลย์หลายๆครั้งเข้าจนคนจำได้และ + กับมีหน้าตาดีกว่าปกติ จะได้เลื่อนยศมาเป็น Idol ได้* Gardian - (การ์เดี้ยน)องครักษ์ พิทักษ์ไอดอล มีทั้งแบบร้องขอและแบบไม่ร้องขอ โดยอย่างหลังส่วนมากเป็นพวกโอตาคุชายโรคจิต ที่ชื่นชอบเป็นแฟนคลับของไอดอลคนนั้นๆ* Coslover - (คอสเลิฟเวอร์)มี ความหมายเหมือนเลเยอร์ทุกอย่าง แต่จะใช้กับพวกหน้าตาไม่ดี บางทีหน้าตาบางคนอาจจะเหมือนแรงงานอพยพแต่อยากแต่งคอสเป็นพระเอกนางเอกของ เรื่องที่ตัวเองชื่นชอบ* Pramool Webboard - (ประมูลเว็บบอร์ด)แหล่ง พูดคุย(สื่อสาร)อีกแหล่งของโอตาคุ เป็นลักษณะค่อนข้างสาธารณะ โดยแบ่งเป็นห้องๆให้คนมาตั้งหัวข้อเรื่องต่างๆ เพื่อมาพูดคุย แสดงความคิดเห็น รวมทั้งทะเลาะระหว่างสมาชิกบอร์ดด้วยกัน* Fansub - (แฟนซับ)การ์ตูนแปล , สิ่งผิดกฏหมายที่ทำให้ถูกต้องโดยการเอามาเผยแพร่ในประเทศที่ไม่มีลิขสิทธิ์* License - (ไลเซ่น)ลิขสิทธิ์ , คำศัพท์ใช้แสดงความเป็นเจ้าของ โดยเจ้าของจะสามารถทำกับมันอย่างไรก็ได้* Pirate - (ไพเรท)ของไม่มีลิขสิทธิ์ ของขโมยมา ถ้าเป็นหนังสือการ์ตูนหน้าปกมักจะยั่วยุกามรมณ์แต่ข้างในต๊ะติ๊งโหน่ง* Spoiler - (สปอยล์เลอร์ หรือ สปอยล์)การเล่าเรื่อง การเล่าฉากสำคัญๆ ก่อนที่จะรู้* VCD -สื่อ รูปแบบหนึ่งที่นำออกมาขายเพื่อทดลองว่าจะทำออกมาเป็น DVD ดีหรือเปล่า , สื่อราคาถูกสำหรับผู้ที่ชื่นชอบการการ์ตูนโดยไม่ใส่ใจการพากย์และคุณภาพมาก นัก* DVD -สื่อรูปแบบหนึ่งที่โอตาคุยอมเสียเงินมากกว่า 3 เท่าของ VCD เพื่อเอาเสียงพากย์ต้นฉบับภาษาญี่ปุ่น แน่นอนว่าคุณภาพของภาพและเสียงย่อมดีกว่า VCD เช่นกัน* Censored(เซ็นเซอร์) -การปิดบังซ่อนเร้น เหยื่อที่โดนมักเป็นหนังสือและVCDการ์ตูน* Shonen - (โชเน็น)การ์ตูนผู้ชายทั่วๆไป* Shojo - (โชโจ)การ์ตูนผู้หญิงทั่วๆไป* E--- Ecchi - (เอ็ตจิ)ลามกเล็กๆ ทะลึ่งหน่อยๆ* Holy -ตัวอักษรภาษาอังกฤษที่ใช้ย่อแนวของการ์ตูนประเภทต่างๆ หลักๆคือ 4 ตัวนี้ ( 4 ธาตุหลักสายพลัง)* *ปี๊บ !*--- (*ปี๊บ !*) - (เฮ็นไท)โรค จิต , ลามก ใช้เติมสรรพนามเพื่อเพิ่มความหมายคำว่าโป๊ เช่น *ปี๊บ !*-Doujin (โดจินโป๊) , *ปี๊บ !*-Anime (การ์ตูนโป๊) , *ปี๊บ !*-Game (เกมส์โป๊) ฯลฯ* Ren-Ai - (เรนไอ)เกมส์จีบสาว, *ปี๊บ !*-เกมส์ แม้จะผิดกฏหมายแต่โอตาคุชายก็เต็มใจที่จะหามาในครอบครอง และหาเหตุผลอันชอบธรรมในการเสพ* O--- (Obacon) - (โอบาคอน)ผู้ที่ชอบคนที่มีอายุมากกว่า , นมโต --- Ojicon (โอจิคอน) ผู้ที่ชอบชายแก่ ตรงข้ามกะ Shotacon* L--- (Lolicon) - (โลลิคอน)ชอบ เด็กหญิง ถ้าอายุจัดอยู่ในเกณฑ์โดนข้อหาพรากผู้เยาว์ให้จัดอยู่ในหมวดนี้ (แต่ก็มีคนจัดเกณฑ์ว่า จะอยู่ที่อายุ10 - 14 ปี หรือ หญิงสาวที่มีความสูงไม่เกิน 150 - 155 ซ.ม. รูปร่างขนาดไม่เกี่ยวขอให้น่ารัก )* Shotacon - (โชตะคอน)ชอบเด็กชาย ถ้าอายุจัดอยู่ในเกณฑ์โดนข้อหาพรากผู้เยาว์ให้จัดอยู่ในหมวดนี้เช่นกัน* Y - รักร่วมเพศ แบ่งออกมาอีก 2 ประเภทคือY --- Yaoi (ยาโอย) กลุ่มสงวนพันธุ์ป่าไม้(เดียวกัน) ง่ายๆชอบพวกชอบเพศเดียวกันชาย แบ่งสายได้ 2 สายคือSeme YAOI [เซเมะ y สายรุก] ชอบเข้าทางข้างหลังUke YAOI [อุเคะ y สายรับ] ชอบถูกกระทำทางด้านหลังShonen-ai (โชเน็นไอ) ความรักบริสุทธิ์ระหว่างชายกะชาย [ไม่ติดเรท] - จัดอยู่ในสายขาวนะY --- Yuri (ยูริ) สมาคมอนุรักษ์ดนตรีไทย ง่ายๆชอบพวกชอบเพศเดียวกันหญิง แบ่งได้ 2 สายเช่นกันSeme YURI [เซเมะ y สายรุก] ชอบแสดงตัวเป็นชายUke YURI [อุเคะ y สายรับ] ชอบถูกกระทำกับเพศเดียวกันShojo-ai (โชโจไอ) ความรักบริสุทธิ์ระหว่างหญิงกะหญิง [ไม่ติดเรท] - จัดอยู่ในสายขาวเช่นกันแม้จะผิดกฏหมายแต่โอตาคุหญิงก็เต็มใจที่จะหามาในครอบครอง และหาเหตุผลอันชอบธรรมในการเสพ* JIN - (จิ้น)มา จากคำว่า Imagine(อิเมจิ้น) แปลว่าจินตนาการ ใช้กับวงการ Y โดยผู้ใช้สามารถจิ้นให้ตัวละครนึงไปมีอะไรกับตัวละครเพศเดียวกันทั้งๆที่ เนื้อเรื่องหลักจะไม่ได้มีอะไรกันเลยได้* Sport -สาย นี้ค่อนข้างจะบ้าพลังเอามันทุกอย่าง [ข้าน้อย]จะเล่นกีฬาทุกประเภท ซ้ำยังมีท่าไม้ตายเวลาจะเล่นอีก เอาก๊ะมันดิ เคยมีเพื่อนคนนึงมันทดลองจะเตะลูกจากครึ่งสนามไปที่โกลตามแบบซึบาสะ มันบ้า - คำเตือนเวลาเล่นกีฬากะพวกนี้กรุณาเอาที่อุดหูมาด้วย เพราะเสียงดังน่ารำคาญยิ่งนัก* Harem - (ฮาเร็ม)สายนี้จะเป็นพวกชอบอยู่ห้อมล้อมด้วยสาวๆสวยน่ารักมากมายแถมด้วยทุกคนมารุมรักอีก - เช่น เนกิมะ* SM --- Sadism&masokism -กลุ่มคนที่นิยมใช้ โซ่ เทียน แส้ กุญแจมือ ม้าไม้ โดย Sadism คือผ่ายชอบทำร้ายผู้อื่น และ Masokism คือฝ่ายที่ชอบถูกทำร้าย* Maho - (มาโฮะ)กลุ่มคนที่ชอบสาวน้อยเวทมนต์ - อันนี้แน่นอนโดเรมี และ นาโนะฮะ (ซึ่งมิได้หมายถึงโดเรมี่จากเรื่องโดเรม่อนแต่อย่างใด)* Robot - (โรบอท)กลุ่ม คนที่บ้าความเป็นเครื่องจักรกลอย่างเข้าไส้ ซึ่งสามารถที่จะบอกรุ่นความสามารถสรรถนะของหุ่นทุกตัวในโลกออกมาได้ ซึ่งสายนี้ค่อนข้างแยกได้ชัดโดยมี กันดั้ม เป็นผู้นำลัทธิ รองลงมาคือ เอวังเกย์เหลี่ยม - เรียกอีกอย่างว่า Mecha (หุ่นยนต์)* Computer - พวกชอบแนวคอมพิวเตอร์ที่คล้ายๆกับมนุษย์ (ตูก็ชอบ) อาจเป็นหนุ่มสาวหน้าตาดีด้วย มีทั้งเป็นโปรแกรม และเป็นตัวเป็นตนในโลกความจริง - เช่น Chobits และ AI รัก (ดูเหมือนคอมชายจะไม่ค่อยมี)* Raider หรือ Masked Raider หรือ Kamen Raider- (ไรเดอร์ หรือ มาสก์ ไรเดอร์ หรือ คาเมน ไรเดอร์)สายนี้ค่อนข้างแยกตัวออกเป็นเอกเทศจากสายอื่นเนื่องจากภูมิใจในประวัติอันยาวนานของตนเอง เเละพัฒนาการที่ก้าวหน้าจากฮีโร่ไร้สาระกลายเป็นฮีโร่เพื่อชีวิต-สร้างสรรค์ สังคม-เน้นความรัก และเลิกกระโดดถีบโดยหันมาใช้ดาบและปืน มือถือ ติดการ์ดในการต่อสู้เเทน โดยที่ยังคงอยู่คือท่าแปลงร่างที่คนในสายนี้จะจำได้หมดไม่ว่ามันจะออกมากี่ ตัวต่อกี่ตัวก้อเถอะ - ช่วงหลังๆออกมาเยอะถึงขนาดตั้งทีมฟุตบอลได้ทีเดียวเชียว* Ranger - (เรนเจอร์)สาย เพื่อนสนิท - นี้ถ้าไม่รักกันจริงคงอยู่ด้วยกันไม่ได้ คนที่อยู่สายนี้จะไม่พยายามที่จะอยู่ตัวคนเดียวเป็นอันขาดและจะทำการจับ กลุ่ม 3 -5 คนเข้าไว้โดยมีการกำหนดสีกันอย่างชัดเจน โดยอ้างว่าเวลาอยู่คนเดียวไม่สามารถเรียกหุ่นยนต์ออกมาได้ ซึ่งหากรวมๆกับไรเดอร์แล้ว ก็จะถูกเรียกว่า Live Action Hero* Maid - (เมด)กลุ่ม คนที่ชอบชุดสาวใช้ สาวเสิร์ฟ ชุดเมด อะไรก็ได้ที่มีผ้ากันเปื้อน หรืออาจจะมีแต่ผ้ากันเปื้อนก็ได้ ชุดส่วนใหญ่เอามาจากยุคอังกฤษสมัยศตวรรษที่ 18-19* Miko - (มิโกะ)กลุ่ม อนุรักษ์นิยมที่ชอบสตรีในชุดขาวแดง (มิโกะ เป็น ผู้รับใช้พระเจ้าเป็นผู้หญิงที่ทำหน้าที่ดูแลศาลเจ้า) บางครั้งมีการเพี้ยนออกไปในรูปแบบของชุดนักบวชในศาสนาอื่นก้อมีอยู่บ้าง ประปราย เช่น ชีเปลือย* Chounyou - (โชเนียว)พวกนิยม ผู้หญิงโนตมๆ โนตมจริงๆนะ ไม่เห็นกับตาไม่รู้หรอก - -" มักอยู่ควบคู่กับ *ปี๊บ !* บางทีอาจจะเห็นว่ามีการวาด fanart แนว C ตามเว็บ *ปี๊บ !* (ซึ่งมันแน่นอนอยู่แล้ว) เตือนไว้ก่อนเลยว่าโนมันไม่ตมธรรมดา* Megane - (เมก้าเนะ)สมาคมที่มีอยู่เพิ่มไม่ให้ แว่นตา หายไปจากโลกนี้ (พวกชอบหนุ่มสาวที่ใส่แว่น) และรังเกียจคอนแทคท์เลนส์ยิ่งนัก* Megami - (เมก้ามิ หรือ เมงามิ ล่ะมั้ง)พวกชอบเทพธิดา นางฟ้า ชาวสวรรค์ อะไรเทือกนี้* Psycho - (ไซโค)ความ หมายตรงตัวหมายถึงพวกที่โรคจิตๆเล็กน้อยถึงปานกลาง คาแรคเตอร์พวกนี้อาจไม่พบเห็นได้มากนัก ยกตัวอย่างที่ดังๆก็เช่น L แห่งเดธโน๊ต เขาคนนี้ก็ติดเชื้อ P เหมือนกัน* Tentacle - (เทนตาเคิล)ผู้ที่ชอบพวกประเภทหนวดๆ สิ่งที่เป็นเส้นๆ ทั้งหลายแหล่* Kemono - (เคโมโนะ หรือ เคโมะ)คนที่ชอบ พวกครึ่งคนครึ่งสัตว์ หรือ สัตว์ที่มีลักษณะคล้ายคนมากกว่าสัตว์ ยืนได้ พูดได้ เป็นต้น* Mimi - (มิมิ) พวกคลั่งหู จะรวมๆใน พวกหูแมว หมา กา ไก่ (เฮ้ยๆ)Nekomimi (เนโกะมิมิ) กลุ่มคนที่คลั่งไคล้ หูแมว และหางแมวInumimi (อินุมิมิ) คล้ายๆกับ Nekomimi แต่จะเป็น หูหมาหางหมาแทน - ใครชอบอินุยาฉะรู้ตัวซะว่า....* Animal - (แอนนิมอล)ตรงตัวเลย สายสัตว์เห็นๆ มีมากจนแทบล้นในเรื่อง วันพืซ* Gothic - (โกธิค หรือ โคถึก)พวกนิยมชุดสาวน้อยคุณหนูไฮโซ ประมาณยุคอังกฤษสมัยศตวรรษที่ 18-19 เช่นกัน มีโบว์และพู่ฟ่องๆเยอะๆ* Change - (เชนจ์)พวกที่ชอบในด้านการแปลงเพศ สลับเพศ (แต่อาจจะหมายถึงพวกชอบแปลงร่างก็ได้) - เช่น รันม่า1/2 อุลตร้าแมน* Kinniku - (คินนิคุ)พวก ที่ชอบจนถึงคลั่งไคล้ในมนุยษ์จำพวกที่มีกล้ามใหญ่ๆ - เช่น เคนชิโร่ บากิ คินนิคุแมน ดราก้อนบอล - (โดยส่วนใหญ่ โอตาคุจะเกลียดแนวนี้มาก แต่ไม่มีผลอะไรกับเกรียน)* Incest - (อินเซสต์)รักต้องห้าม รักระหว่างสายเลือด (พ่อลูก แม่ลูก พี่น้อง)* Siscon - (ซิสคอน)พวกบ้าพี่ชายน้องสาว
ขอบคุณบทความจาก
Xsoellsj.Com : โรงเรียนคณะราษฎรบำรุง จังหวัดยะลา

P.O.P NEO DX LUFFY ACE

P.O.P NEODX LUFF ราคา 6000 เยน สูงประมาณ 22  ซม

P.O.P NEO DX ACE ราคา 6000 เยน สูงประมาณ 22 ซม

P.O.P NEO DX  EDWARD NEWGATE 8800 เยนครับ สูง 30-33 ซม

MiniBigHead ชุด Thrille Bark

วางจำหนายเดือน นี้ครับ แบบละ 250 เยน

ชุดนี้น่าเก็บเป็นอย่างมากกก เสียดายไม่มีโรบิน

\

Styling One Piece Super Nova ชุดใหม่

ราคาไม่น่าจะเกินตัวละ 450YEN

Super Modeling Soul One Piece เจ็ดเทพ โจรสลัด

โดยส่วนตัวคิดว่า บางตัวหน้าตาแปลกๆ โบอาก็ช่วมือใหญ่มาก แต่ก็

สวยสมราคาละครับราคาทั้งหมด 3000 เยน ครับ

CODE GEASS PART 2

กีอัส คืออะไร

กีอัส  "พลังแห่งราชันย์" หรือ เนตรปีกแดง  พลังความสามารถเหนือธรรมชาติที่คนบางคน (แม่มด) สามารถมอบให้กับผู้ที่ทำพันธะสัญญา ลักษณะของคนที่ได้รับพลังนี้ที่ตาจะมีสัญลักษณ์คล้ายรูปนกมีสีแดงเมื่อใช้

กีอัสของแต่ละคนมีความสามารถแตกต่างกันโดยขึ้นอยู่กับพื้นฐานของนิสัยแต่ละคนและมีอยู่ในตาข้างเดียว เมื่อใช้มาก ๆ จะทำให้พลังกล้าแกร่งขึ้นแต่ในขณะเดียวกันบางครั้งอาจไม่สามารถควบคุมพลังได้ แต่พลังกล้าแกร่งถึงที่สุดจะสามารถถอด "Code (รหัส)" ได้ทำให้ได้รับพลังที่ยิ่งใหญ่กว่าเดิม โดยพลังนี้อาจอยู่ส่วนใดส่วนหนึ่งของร่างกายทำให้กีอัสกล้าแกร่งมากขึ้น และสามารถคุยกับผู้ใช้กีอัสคนอื่นได้และสามารถมอบความตายให้กับคู่พันธะสัญญาได้แม้จะไม่ยินยอมก็ตามที

กีอัสทุกอันล้วนมีความสามารถและข้อจำกัดในตัวเอง (เช่นกีอัสของลูลูซใช้ได้เพียงครั้งเดียวต่อคนเท่านั้นและต้องมองตาอีกฝ่าย) สามารถทำให้เอาชนะใครก็ได้ หากเข้าใจในพลังกีอัสของตนก็สามารถพัฒนาพลังให้มากขึ้นดังที่ปรากฏในเรื่องเช่นการเปลี่ยนความคิดและปณิทานของแต่ละบุคคลหรือแม้แต่ความทรงจำ

จบแล้วครับสำหรับเรืองนี้ใครสนใจก้ลองหาซื้อดูกันได้ครับ

แถมด้วย ฟิกเกอร์สวยๆจาก โค๊ด กีอัส

ราคาไม่ต้องพูดถึงครับ ชุดที่เอามาให้ดูคือหายากมากแล้ว

ตัวด้านล่าง figma lelouch หายากมากผมตามหาอยู่เหมือนกัน

C2  ชุดจ้าวสาว

หมดแล้วครับ ^^

วันนี้จะมาเสนอเรื่อง CODE GEASS สุดยอด อนิเมะ อีกเรื่องนึงที่ผมชอบ PART1

Code Geass หรือในชือภาษาไทย โค้ด กีอัส ภาคการปฏิวัติของลูลูชเป็นการ์ตูนย์แนวหุ่นยนต์รบคล้ายกับกันดั้ม โดยผสมผสารกลิ่นไอแบบ เดทโน็ต สมุดโน็ตมรณะ สร้างโดยบริษัท Sunrise  ตัว เรื่องเองมีความซับซ้อน และบทที่เข้มแข็ง มากด้วยครับ  ตอนนี้ DEX แผ่นลิขสิทออกจนจบ ภาค สองแล้วนะครับช่วยกันอุดหนุน สินค้าลิขสิทด้วย


ตัวละครหลัก


ลูลูช แลมเพอร์ลูช 

นักเรียม ม.ปลาย อายุ 17 ปี เกิดวันที่ 5 ธันวาคม เรียนที่แอชฟอร์ดเป็นรองประธานนักเรียน จริงๆแล้วเขาเป็นลูกของจักรพรรดิแห่งบริททาเนีย ชื่อจริงคือ ลูลูช วี บริททาเนีย  รัชทายาทลำดับที่ 17 เมื่อตอนที่เขาอายุ 10 ขวบนั้น แม่ของเขาได้ถูกลอบสังหาร โดยคนในเชื้อพระวงศ์เชื่อว่าเป็นฝีมือของพวกก่อการร้าย แต่พ่อของเขานิ่งเฉย เขาจึงสาบานที่จะทำลายล้างบริททาเนีย

ภายหลังลูลูชและน้องสาวได้ถูกส่งตัวไปที่ญี่ปุ่นเพื่อเป็นตัวประกัน ในขณะนั้นพวกเขาได้พักที่บ้านของรัฐมนตรี เก็มบุ คุรุรุกิ ทำให้ลูลูชได้เป็นเพื่อนกับลูกชายของรัฐมนตรีที่ชื่อ สุซากุ คุรุรุกิ การที่เขาใช้ชื่อปลอมเพราะไม่อยากถูกส่งกลับที่จักรวรรดิเพื่อถูกใช้เป็นเครื่องมือทางการเมืองเหมือนตอนที่โดนส่งมาเป็นตัวประกันที่ญี่ปุ่น

เจ็ดปีหลังจากนั้น เมื่อเขาได้พลัง กีอัสจากผู้หญิงลึกลับ ชื่อว่า "ซีทู" เขาก็ได้รวมตัวกับกลุ่มกบฏกลุ่มหนึ่ง ก่อตั้งภาคีอัศวินดำขึ้นมาเพื่อต่อสู้กับบริททานเนีย ล้างแค้นให้แม่ของเค้า และสร้างโลกที่อ่อนโยน ที่เขาและนานาลี่น้องสาว จะอยู่ได้อย่างสงบสุข โดยเขาได้เป็นหัวหน้ากลุ่มใช้แฝงนามว่า ซีโร่ (ZERO) และปิดบังใบหน้าด้วยหน้ากาก เพื่อไม่ให้คนในกลุ่มรู้ว่าเขาเป็นใคร

คุรุรุกิ สุซาคุ

เกิดวันที่ 10 กรกฎาคม เพื่อนสมัยเด็กของลูลูช และหนึ่งในคนที่รู้ว่าลูลูชแท้จริงเป็นใคร หลังจากสงคราม สุซากุได้เข้าเป็นทหารของบริททานเนีย การที่สุซากุเข้าเป็นทหารทำให้เขาเป็นประชากรบริททานเนียผู้ทรงเกียรติ และได้รับสิทธิพิเศษในการขับหุ่นไนท์แมร์เฟรมที่ให้สิทธิเฉพาะชาวบริททาเนียเท่านั้น โดยเป็นคนขับไนท์แมร์เฟรม รุ่นที่ 7แลนสลอต (Lancelot) ซึ่งเป็นเบต้าที่ยังไม่สมบูรณ์ ในภายหลัง เขาได้เข้าเรียนที่โรงเรียนแอชฟอร์ดตามคำสั่งของเจ้าหญิงยูเฟเมีย

สุซาคุไม่เชื่อในการกระทำที่ผิด และไม่เห็นด้วยกับการกระทำของซีโร่ เขาต้องการจะเปลี่ยนบริททาเนียจากภายใน

ซีทู 

(ชอบมากคนนี้ 55+)

ผู้หญิงปริศนา ผู้มอบพลังอีกัสให้กับลูลูซ เธอมีผมยาวสีเขียวใบไม้ผลิ แล้วรู้สึกเหมือนกับว่าจะรู้จักกับมารีแอน แม่ของลูลูชเป็นการส่วนตัวด้วย องค์หญิงองค์ที่สองแห่งราชวงศ์บริทาเนีย เป็นห่วงเป็นใยนันนานาลี่มาก และเป็นรักที่สองของลูลูชด้วย

ยูเฟเมีย ลี บริททาเนีย

องค์หญิงองค์ที่สามแห่งราชวงศ์บริทาเนีย มีพ่อคนเดียวกันกับลูลูช และเป็นห่วงเป็นใยนันนานาลี่มาก หลังจากการตายของโคลวิส พี่ชายของเธอ เธอก็ได้เข้ามายังญี่ปุ่นหรืออีเลฟเว่น เธอได้พบกับสุซาคุและขอให้เขาเป็นอัศวินให้กับเธอ เธอเป็นน้องสาวที่คอร์เนเลียรักมาก และเป็นรักแรกของลูลูชด้วย ตัวเธอนั้นเองก็มีความหวังว่าจะสร้างสันติระหว่างชาวอีเลเว่นกันชาวบริทาเนีย

อาเนีย เอิร์ลสตราเตรล ( Anya Earlstrathaim )

ตำแหน่งของเธอคือไนท์ออฟซิกส์ อัศวันอันดับ 6 ในไนท์ออฟราวนด์ที่อายุน้อยที่สุด ดูท่าทางไม่ค่อยให้ความสนใจอะไรมากนัก ไม่ชอบแสดงอารมณ์ แต่มักจะพกโทรศัพท์มือถือไว้ติดตัวเสมอ ชอบอัปเดตบล็อกและถ่ายรูปด้วยกล้องมือถือ ดูเหมือนเธอจะมีเรื่องในอดีตบางอย่างปิดบังเอาไว้อยู่ นั้นก็คือ เหตุการณ์ลอบสังหารมารีแอนท่านแม่ของลุลุชและนานาลี ความจริงเป็นฝีมือการสังหารของ วี.วี. หรือ วีทู ที่นัดมารีแอนมาที่เทวสถานทางเข้าโลกของซี (wold of c) มารีแอนก็ไปตามนัดนั้น เพียงชั่ววู้บที่มารีแอนหันหลังไป วีทูก็ชักปืนยิงมารีแอนอย่างไมปรานี ด้วยกำลังเฮือกสุดท้ายมารีแอนใช้กีอัสของตนที่เคลื่อนย้ายจิตใจไปร่างกายคนอื่นได้ ย้ายจิตใจของตนไปในร่างของเด็กสาวคนหนึ่งที่แอบดูอยู่ข้างเสาซึ่งนั้นก็คือ อาเนีย นั้นเอง และหลังจากนั้นมารีแอนก็ซ่อนอยู่ในจิตใต้สำนึกของอาเนียตลอดมาจนเกิดเหตุการณ์บางอย่างขึ้น

คาลเลน สแทดท์เฟลด์ 

คาลเลน สแทดท์เฟลด์ หรืออีกชื่อหนึ่งคือ โคซุคิ คาเรนเกิดวันที่ 29 มีนาคม เธอเป็นลูกครึ่งบริททา เนียและอีเลฟเว่น(ชาวญี่ปุ่น) เป็นนักเรียนในโรงเรียนแอชฟอร์ด และเป็นหนึ่งในกลุ่มกบฏโดยใช้ชื่อแฝง ปัจจุบันสังกัดภาคีอัศวินดำ และอยู่ใต้การบังคับบัญชาของซีโร่ เป็นหน่วยอิสระที่ขึ้นตรงต่อซีโร่เท่านั้น หลังจากสงคราม พ่อของเธอซึ่งเป็นชาวบริททานเนียได้แต่งงานใหม่กับคนบริททานเนีย และปล่อยให้ผู้เป็นแม่ของคาเรน ซึ่งเป็นชาวอีเลฟเว่น ทำงานในบ้านในฐานะคนรับใช้ ภายหลัง แม่ของเธอได้เข้าไปใช้ยาเสพติดจนมีโทษจำคุก เธอสัญญาว่าจะช่วยแม่ของเธอมาให้ได้

นานาลี่ แลมเพอร์ลูช 

น้องสาวแท้ๆของลูลูช เดิมชื่อ นันนาลี่ วี บริทาเนีย  เกิดวันที่ 25 ตุลาคม เธอได้รับบาดเจ็บในเหตุการณ์ที่พระนางมาเรียนน์แอน แม่ของลูลูชถูกลอบสังหาร จนทำให้เธอตาบอดและขาพิการนับแต่นั้นมา ลูลูชเชื่อว่าสักวันน้องสาวของเขาจะต้องมองเห็นอีกครั้งหนึ่ง เธอเป็นที่รู้จักดีในกลุ่มเพื่อนๆของลูลูช อีกทั้งยังสนิทกับสุซาคุตั้งแต่เด็กอีกด้วย นันนาลี่มีจิตใจดีและเรียกชาวอีเลฟเว่นว่าชาวญี่ปุ่น เธอเป็นเหตุผลหลักที่ทำให้ลูลูชต้องการจะต่อสู้

[แก้]

วันนี้ขอเพียงเท่านี้่ก่อนครับบบบ